Parroquias diocesanas de Barreiros en 1975. III. San Xulián de Cabarcos

Igrexa Parroquial. Foto: Xesús Seivane.

Recollido da enciclopedia “Inventario Artistico de Lugo y su Provincia”, editado polo Servicio nacional de Información Artística, Arqueológica y Etnológica no ano 1975, baixo a direción de Elias Valiña Sampedro, Nicanor Rielo Carballo, Santos San Cristobal Sebastián e José Manuel González Reboredo.

Continuación das anteriores entradas sobre o mesmo tema: Parroquia de San Cosme e Parroquia de San Pedro.

Localidade de terreo sumamente accidentado, con grandes extensións de montes plantados de pinos e eucaliptos e un frondoso val, no que se atopa a igrexa parroquial. O disperso dalgúns lugares fixo que se ergueran capelas para a devoción popular, todas elas coa súa típica festa anual.

Igrexa Parroquial de San Xulián de Cabarcos.
Construída no século XVIII e consta de nave con dúas capelas laterais, capela maior e sacristía detrás. Á dereita da fachada principal torre dun só corpo rematada por cúpula semiesférica e catro bolas. Súbese a ela por escaleira de caracol. Recentemente o templo, na súa nave e capelas laterais, foi dotado de bóveda de medio canón con arcos de faixa, montado todo sobre cornixas. A capela maior conservou o seu primitivo artesanado, moi sinxelo, de madeira. Pavimento de lastras. Pila de auga bendita de pedra xunta á entrada principal, que ten porta de arco adintelado.

Presbiterio.
Retablo maior de finais do século XVIII, xaspeado e dourado e con detalles rococó. Dous corpos de orde composto. No primeiro sagrario con Agnus Dei na porta e aos lados San Pedro e San Paulo, da mesma época que o retablo. No segundo corpo, San Xulián, época do retablo. Remate de emblema trinitario con catro cabezas de anxos e raios. Dous anxos de corpo enteiro aos lados.

Capela lateral dereita.
Retablo moderno dórico con imaxes modernas e San Antón, século XVII.

Muro lateral dereito da nave.
Imaxe de San Miguel, popular, sen as e dragón aos pés. Cristo, século XVIII, colocado xunto á entrada.

Capela lateral esquerda.
Retablo do ano 1905, con tres imaxes de vestir. Sobre a mesa de altar San Xoán Bautista sobre caveira, século XVIII, e San Xoán Bautista, século XIX.

Muro lateral esquerdo da nave.
Virxe do Rosario, século XVI, moi repintada; a Virxe e o Neno levan coroas de prata do século XVII.

Sacristía.
Capa pluvial floreada, século XVIII, seda murciana. Cáliz, século XVII, con debuxos cicelados en pé e nó. Cáliz sinxelo de prata. Custodia, século XVIII, sinxela, cunha cabeza de anxo sobrevoadora, Cristo con sol e lúa no anverso e a Inmaculada no reverso. Inscrición: “Baldomero Maseda”.

Cemiterio contiguo.
No mesmo, pila bautismal antiga do templo, lisa, de pedra de granito.

San Sebastián. Foto: Xesús Seivane.

Capela de San Sebastián.
Situada no alto do montículo chamado A Rilleira, no medio dun frondoso eucaliptal. Alí celébrase típica romaría o domingo seguinte ao 20 de xaneiro e o domingo seguinte ao 15 de agosto. Forma rectangular con espadana dun so corpo, reconstruída en 1955. Pila de auga bendita de pedra xunto á entrada. Retablo dun só corpo dórico popular, pintado ao óleo e procedente da igrexa parroquial. Virxe da Aparral, fermosa imaxe sedente, século XII, con Neno, moi repintada. Ao carón, San Sebastián popular e San Xulián popular, procedente da igrexa parroquial. San Sebastián popular de bicar. Curiosas lendas populares sobre a aparición da imaxe da Virxe na Idade Media.

Capela da Virxe do Pilar.
Situada nun pradería con precioso fondo de eucaliptos e pinos, lugar de Gondán. Pequeno pórtico rústico e espadana en vano. Pavimento de lastras. Retablo popular dórico, pintado ao óleo, e nel a Virxe de vestir, con coroa de prata. Aos lados, San Xosé popular vestido e Santiago Apóstolo, de xeonllos, popular, vestido.

Capela da Virxe do Carme (Vilamartín Grande).
Fundada no século XVII e reconstruída totalmente nos últimos anos. Unha nave moderna con espadana e bolas na fachada. No presbiterio, mesa de altar feita coas pedras da antiga espadana. Camarín central con Virxe de vestir e aos lados Virxe da Mercede con tres cabezas de anxos nos pés, século XVIII, e Virxe do Carme con San Xoán da Cruz e Santa Tareixa de xeonllos aos lados, século XVIII.

Santa Ana. Foto: Xesús Seivane.

Muro dereito.
Retablo barroco de finais do século XVII, de dous corpos, con columnas salomónicas, sen imaxes.

Muro esquerdo.
Lápida de lousa de fundación de obras pías na capela. É do ano 1962. Cáliz de prata sen decorar con inscrición ao pé: “Don Salvador Menéndez, año de 1962”.

Capela de Santa Ana.
Situada no lugar da Insua, edificación rústica rectangular con espadana dun só corpo, pavimento de vellas baldosas vermellas e un arco triunfal de medio punto. Retablo popular con Santa Ana de vestir, Santa Lucía, popular, pintada ao óleo, e San Xosé, popular do século XVII.

Máis información: As parroquias diocesanas no Barreiros de 1965